...

Czy los robi to specjalnie? Jest ciężko, po to by poznać życie? Wystawia nas na próby. Byśmy wiedzieli co czeka nas dalej. Byśmy wiedzieli, że samo szczęście nie przychodzi, tylko trzeba o nie walczyć. Ciężko walczyć. Nie obijać się. Nie stać w miejscu. Tylko iść. Musimy wybrać, którąś drogę. Czy będzie ona dla nas dobra? Kto to wie. Na pewno będzie pełna przygód w których spotkają nas na pewno te złe ale i szczęśliwe chwile.
 My wybieramy to co się  z nami stanie. Mamy ciężko po to by wstać i podnieść się. Walczyć o nasze szczęście. Nikt nie powiedział, ze będzie łatwo.

Wierzę w to, ze mi się uda. Już wiem czego mi tak naprawdę brakowało. Chyba tylko jednej osoby. Której nie znam. Możliwe że nie poznam. Ale jest ważniejsza od reszty świata. Osoba całkiem obca, a tak bliska. Tak wiele zawdzięczam obcej osobie. Szkoda, ze obcej. Naprawdę. Gdybym miała możliwość porozmawiania.. Oh! Ale ze mnie marzycielka! Nawet nie napisałam dobrego postu, gdyż mój mózg od tygodnia i  3 dni nie myśli i całkiem się wyłączył. Mam ferie, a właściwie ich koniec. Dużo wolnego było, i sobie poszło! No niestety znów trzeba powrócić do szkoły, w której czuję się źle. Gdzie wokół banda idiotów i z nikim nie porozmawiasz poważnie o życiu. Każdy uśmiechnięty tylko nie ty. Bywa! Może kiedyś zobaczycie jak to jest. Nie wiem czy zależy mi na kontaktach z nimi. Poradzę sobie z jedyną przyjaciółką. Która jest daleko ode mnie, ale przetrwam. Nie zamierzam udawać kimś kim nie jestem i udawać idiotkę wśród tych idiotów. Będę skupiać się na moich celach i na dobrej nauce. Czas najwyższy.  W następnym roku szkolnym nie dam sobie się tak stoczyć. Chcę iść jak najdalej stąd. O tym marzę. No tylko by nie trafili się tacy debile w szkole dalszej jak tutaj, bo nie ręczę za siebie.. :)